O MNIE (THE KET)
Urodziłam się i większość życia spędziłam we Wrocławiu. Zwiedziłam kawałek świata, co tylko rozbudziło mój apetyt na dalsze podróże. Od 2010 roku mieszkam w Warszawie, na razie tu zostaję.
Nieznajomi mówią, że jestem „bardzo rozmowna”, znajomi, że zwyczajnie nienormalna. Ale jedni i drudzy twierdzą, że lubią mnie słuchać.
Mam dodatkowy gruczoł, który bez końca generuje i natychmiast plącze nieskończoną liczbę myśli. Im więcej czytam, tym bardziej on rośnie. Piszę, żeby zrobić miejsce na nowe pomysły. Boję się sprawdzić, co by się stało, gdybym przestała ;)
Szkoda mi czasu na: Miałkie książki, kino i towarzystwo.
Nie śmieszy mnie: Głupota.
Boję się: Ślimaków bez skorupki.
Uspokaja mnie: „Nessun Dorma” (Luciano Pavarotti, LA 1994)
Bywam: Niezdecydowana.
Największa słabość: Misie H. Albo nie – Old Fashioned!
Bardziej niż jeść lubię: Czytać.
Brzoskwinia: To dla mnie owoc, nie kolor.
Lubię: Obierać ziemianki.
Nie lubię: Konwenansów.
Największe marzenie: Prosty środkowy palec.
Często: Czegoś szukam.
Rzadko: Oddzwaniam.
Potrzebuję: „Podróż do kresu nocy” Céline’a, ma ktoś?
Kocham platonicznie: Agata mówi, że nie powinnam się przyznawać. On chyba wie.